Możliwe jest również zastosowanie: 

• nieobowiązującej litery dodatkowej (np. IP20C), informującej o stopniu ochrony osób przed dotykiem do niebezpiecznych części (jeśli nie jest określana, pomija się ją):

[tabela 2] 

• nieobowiązującej litery uzupełniającej (np. IP21M) do różnych zastosowań (jeśli nie jest określana, pomija się ją):

Urządzenia elektryczne, z punktu widzenia ochrony przeciwporażeniowej, dzieli się na cztery klasy ochronności: 0, I, II i III. 

Klasy ochronności urządzeń elektrycznych 
1 - izolacja podstawowa, 2 - części czynne urządzenia, 3 - izolacja dodatkowa, 
4 - przewód ochronny, 5 - przewody zasilające 


Klasa 0 - urządzenia, w których zastosowano tylko izolację podstawową, nie mające zacisku uziemienia ochronnego i łączone z siecią zasilającą przewodem dwużyłowym bez żyły ochronnej, zakończonym wtykiem bez styku ochronnego (jeżeli jest to przewód ruchomy). Oznacza to, iż taki wyrób wyposażono tylko w ochronę przed dotykiem bezpośrednim, natomiast ochrona przed dotykiem pośrednim nie jest konstrukcyjnie przewidziana. 
Klasa I - urządzenia, w których zastosowano izolację podstawową i wyposażono je w zaciski ochronne do łączenia części przewodzących dostępnych z przewodem ochronnym układu sieciowego, czyli przewidziane do objęcia ochroną przed dotykiem pośrednim. Zacisk ochronny powinien być oznaczony symbolem uziemienia ochronnego, który jest często utożsamiany z oznaczeniem I klasy ochronności. 

Klasa II - urządzenia, w których zastosowano izolację podstawową oraz izolację dodatkową - wszystkie części przewodzące dostępne są, niezależnie od izolacji roboczej, oddzielone od części czynnych izolacją podwójną lub wzmocnioną, której konstrukcja uniemożliwia powstanie uszkodzenia grożącego porażeniem w warunkach normalnego użytkowania podczas założonego czasu trwałości wyrobu. Urządzenia te nie potrzebują doprowadzenia przewodu ochronnego, nie mają więc zacisku ochronnego i są łączone z siecią zasilającą dwużyłowym przewodem (jednakże niektóre z nich mogą być wyposażone w wewnętrzny zacisk ochronny, którego obecność wynika z innych wymagań). Ruchomy przewód powinien być zakończony wtyczką ze „ślepym” wgłębieniem na styk ochronny gniazda wtykowego lub płaskim wtykiem z kołkami stykowymi pokrytymi do połowy długości powłoką izolacyjną ze względu na bezpieczeństwo dotykowe. 
Symbol graficzny II klasy ochronności pokazuje poniższy rysunek. Symbol przedstawiony na rys. d) należy umieszczać na zewnątrz i wewnątrz obudowy urządzenia elektrycznego, gdy spełnia ona warunki II klasy ochronności lub izolacji równoważnej. 

Klasa III - urządzenia, które mogą być zasilane jedynie bardzo niskim napięciem bezpiecznym SELV (Safety Extra-Low Voltage) lub bardzo niskim napięciem ochronnym PELV (Protection Extra-Low Voltage), a więc o wartości nie większej niż 50 V prądu przemiennego i 120 V prądu stałego (napięcia zakresu I - tabela poniżej). 
Symbol graficzny III klasy ochronności pokazuje rys. f) poniżej. 

 Symbole graficzne uziemienia i klas ochronności: 
a - uziemienie (symbol ogólny), 
b - uziemienie ochronne, 
c - uziemienie ochronne, symbol spotykany, 
d - symbol na urządzeniu - urządzenie spełniające warunki ii klasy ochronności lub izolacji równoważnej, 
e - oznaczenie ii klasy ochronności, 
f - oznaczenie iii klasy ochronności 


Cechy charakterystyczne wykonania urządzeń w poszczególnych klasach ochronności i zakres ich zastosowania: 

Napięcia znamionowe prądu przemiennego do 1000 V i prądu stałego do 1500 V (zaliczane do tzw. niskiego napięcia) podzielono na następujące zakresy: